Ze lachten en huilden samen.
Het meisje en de vlieger.
Na een lange klim
Op de top van de berg
Met zicht over de oneindige woeste zee.
Vlieger, al vele jaren had ze die gekoesterd
In een kist naast haar bed
Zodat ze samen dromen konden.
Nu was daar het moment gekomen
En zaten ze naast één.
Met de mooiste vergezichten boven.
Zij in haar vreugde en vlieger doet mee.
Ze kenden elkaar door en door
Hadden in hun dromen vele wateren doorzwommen.
Toch was het spannend
Zo samen vliegen voor de eerste keer.
Ze hadden geoefend in vertrouwen,
Op hun afspraakjes midden in de nacht.
En dus kruiste daar hun laatste intieme (ogen)blik.
Een zucht van ontspanning en de touwtjes goed vast.
Nu elk voor zich en toch samen.
Flirtend met de wind.
Haar handen zaten stevig, zijn lijf zat strak.
Wind tilde hem op,
Gaf bange kriebels in haar buik.
De tijd stond stil, vervuld van schoonheid en leven.
Gierend en ontroerend was dit voor hen het mooiste moment uit hun leven.
Toen plots hun verhaal een andere richting creëerde.
Vlieger schudde en beefde
Meisje volharde en communiceerde
Wind oversteeg haar klank en verlamde hen beiden.
Haar handen verzwakten en hij kreeg de wind tegen,
Draaide zich om en ze verloren hun greep.
Het meisje bleef verward achter en zakte ineen
Terwijl de wind alleen maar zingen kon:
Lief meisje
Het enige wat je nu is gegeven
is een dansles
met boosheid, verdriet en het eenzame leven.
Lief meisje,
Het enige wat je nu is gegeven
is een dansles
met boosheid, verdriet en het eenzame leven.
Het meisje opent haar ogen
En daar staat de kist
Met Vlieger onaangetast gebleven.
(extra toelichting: Vlieger staat voor hoop, verlangen en dromen. Het meisje staat voor het innerlijk kind. De uitkomst is dat het goed is om je hoop, verlangen, dromen maar ook boosheid, verdriet en eenzaamheid niet allemaal in de handen van de ander te leggen. Leer de dans zelf te dansen en laat je blik naar de ander telkens opnieuw als een eerste kennismaking zijn, onbevooroordeeld doch meer geïnformeerd (trauma informed).)